Ανησυχίες για επέκταση του φαινομένου παρανομίας με την επιβολή ενός ακόμη περιορισμού.
«Οχι» στην ίδρυση οίκων ανοχής σε περιοχές αμιγούς κατοικίας είπε το υπουργείο Περιβάλλοντος. Ωστόσο, οι κρατικές υπηρεσίες είναι διχασμένες: το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους αλλά και η διεύθυνση πολεοδομικού σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ εκτιμούν ότι στις συγκεκριμένες περιοχές πρέπει να διαφυλαχθεί αυστηρά η κατοικία. Από την άλλη πλευρά, ο Συνήγορος του Πολίτη υποστηρίζει ότι η ίδρυση οίκων ανοχής δεν αντίκειται στο γράμμα του νόμου, επισημαίνοντας ότι η αύξηση των περιορισμών οδηγεί στη δημιουργία παρανόμων οίκων ανοχής.Kαταγγελία
Αφορμή για την αναμόχλευση του ευαίσθητου αυτού ζητήματος ήταν η καταγγελία γυναίκας στον Συνήγορο του Πολίτη για την άρνηση του Δήμου Μυτιλήνης να της χορηγήσει άδεια ίδρυσης οίκου ανοχής σε περιοχή αμιγούς κατοικίας. Ερευνώντας το ζήτημα ο Συνήγορος απευθύνθηκε μεταξύ άλλων και στο ΥΠΕΚΑ, οι υπηρεσίες του οποίου είχαν διαφορετική άποψη, με αποτέλεσμα να ζητηθεί η γνωμοδότηση του ΝΣΚ.
• Η διεύθυνση πολεοδομικού σχεδιασμού του ΥΠΕΚΑ υποστήριξε ότι οι οίκοι ανοχής δεν επιτρέπονται στις περιοχές αμιγούς κατοικίας, γιατί ως προς την πολεοδομική τους λειτουργία υπάγονται στα καταστήματα παροχής προσωπικών υπηρεσιών. Σημείωσε δε ότι δεν επιτρέπονται στις περιοχές αυτές χρήσεις όπως καφετέριες, κομμωτήρια, κέντρα αισθητικής κ.λπ.
• Η διεύθυνση νομοθετικού έργου του ΥΠΕΚΑ διαφώνησε: «Από τη νομοθεσία και τη νομολογία του ΣτΕ προκύπτει ότι η συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν εντάσσεται στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, ούτε στα καταστήματα παροχής υπηρεσιών» ανέφερε.
• Το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους (γνωμοδότηση αρ. 205/13) υποστηρίζει ότι οι χρήσεις που επιτρέπονται στις περιοχές αμιγούς κατοικίας αφορούν την εξυπηρέτηση των άμεσων αναγκών των κατοίκων. Ο οίκος ανοχής «δεν δύναται να θεωρηθεί ως εμπορικό κατάστημα που εξυπηρετεί καθημερινές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής» αναφέρει. Τέλος, υπογραμμίζει ότι η ίδρυση οίκου ανοχής δεν επιτρέπεται σε κτίριο που χρησιμοποιείται ως κατοικία, επομένως είναι ασύμβατη με τον χαρακτηρισμό μιας περιοχής ως αμιγούς κατοικίας.
• Ο Συνήγορος του Πολίτη, πάντως, εκφράζει τον προβληματισμό του σχετικά με τη διαχείριση των οίκων ανοχής. Ως προς το τυπικό σκέλος, επισημαίνει ότι κατά την αδειοδότηση ενός οίκου ανοχής δεν ερωτάται το καθεστώς των χρήσεων γης σε μια περιοχή, άρα δεν υπάρχει περιορισμός. Ως προς την ουσία της υπόθεσης παρατηρεί: «Είναι κοινός τόπος ότι η δραστηριότητα των εκδιδόμενων επ’ αμοιβή προσώπων ασκείται κατά κόρον χωρίς την απαραίτητη αδειοδότηση σε κτίρια ακατάλληλα από πολεοδομικής και υγειονομικής άποψης. Η προσθήκη ενός παραπάνω περιορισμού (σ.σ. εκτός από την ελάχιστη απόσταση των 200 μ. από ναούς και σχολεία) θα επιτείνει την υφιστάμενη κατάσταση παρανομίας». Τελικά, ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ κ. Καλαφάτης δέχθηκε τη θέση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ήδη εδώ και 10 χρόνια ο Συνήγορος με πόρισμά του επισήμανε τα προβληματικά ή αναχρονιστικά σημεία στη νομοθεσία περί αδειοδότησης οίκων ανοχής, ωστόσο η νομοθεσία παραμένει η ίδια. Το 2003 ανέφερε: «Η πλήρης εφαρμογή του νόμου σχεδόν αποκλείει την ύπαρξη περιοχών στο Δήμο Αθηναίων, όπου επιτρέπεται η εγκατάσταση οίκων ανοχής. Μολονότι ο νόμος κάνει λόγο περί επαγγέλματος (...), οι επιμέρους διατάξεις του δεν αποδίδουν στη δραστηριότητα τα νομικά χαρακτηριστικά και την προστασία που αναγνωρίζεται σε κάθε άλλη επαγγελματική δραστηριότητα».
Του Γιώργου Λιάλιου / kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου